ม. 1 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 159 / 480

เพราะเมื่อพระเจ้าพิมพิสารผู้เป็นกษัตริย์ยอมรับนับถือใคร พราหมณ์ คหบดีชาวเมืองก็ย่อมยอมรับ นับถือตามไปด้วย และในเช้าวันถัดมา ชาวเมืองจำนวนมากที่ได้ทราบข่าว ต่างเดินทางเข้าไปทำบุญและ ฟังธรรมในวัดเวฬุวัน

เนื้อหาได้อธิบายถึงการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในแคว้นมคธที่เริ่มเมื่อพระเจ้าพิมพิสารยอมรับศาสนา ทำให้ชาวเมืองเดินทางมาทำบุญและฟังธรรม ตามมาด้วยการมีส่วนร่วมของพราหมณ์พาวรีและศิษย์ผู้ใหญ่ที่บรรลุธรรม รวมถึงก

นางวิสาขามหาอุบาสิกา เป็นธิดาของธนัญชัยเศรษฐี และนางสุมนาเทวี ในภัททิยนคร ในเวลาที่ นางเป็นเด็กอายุ 7 ขวบ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเห็นอุปนิสัยที่จะพึงแนะนำเพื่อการตรัสรู้ของนาง จึงเสด็จ ไปยังนครนั้นพร้อ

นางวิสาขามหาอุบาสิกา เป็นธิดาของธนัญชัยเศรษฐี หนึ่งในผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการเผยแพร่พระพุทธศาสนา ในวัยเด็กนางได้บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบันจากพระธรรมเทศนาของพระพุทธเจ้า เมื่อโตขึ้นได้สร้างวัดบุพพารามและให้

ก่อนที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะทรงเผยแผ่พระพุทธศาสนาให้หยั่งรากลงลึก และเป็นปึกแผ่นในแคว้น มคธ บุคคลกลุ่มแรกที่พระองค์นึกถึงก็คือ ชฎิล 3 พี่น้อง เพราะเมื่อชฎิลผู้เป็นเจ้าลัทธิบูชาไฟ มีลูกศิษย์มากมาย เป็น

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเผยแผ่พระพุทธศาสนาให้หยั่งรากในแคว้นมคธ โดยเริ่มต้นจากการโปรดชฎิล 3 พี่น้อง ซึ่งนำไปสู่การบรรลุธรรมของลูกศิษย์กว่า 1,000 คน หลังจากบวช พระองค์นำพวกเขาเข้าสู่เมืองราชคฤห์ ส่งผลให้

จากพระสูตรดังกล่าวข้างต้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสถึงความแตกต่างของกลุ่มบุคคลต่างๆ ไว้ ทั้งในเรื่องของความปรารถนา รสนิยม ความมั่นใจ ความต้องการ รวมทั้งการมีเป้าหมายที่ต่างกัน ซึ่ง ความต่างกันเหล่านี

บทความนี้กล่าวถึงความแตกต่างของกลุ่มบุคคลในสังคมตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสไว้ เช่น ความถือดีของกษัตริย์ ที่มีทิฏฐิมานะ ซึ่งมีผลต่อการปกครองและความสัมพันธ์ระหว่างชนชั้นต่างๆ เรื่องราวต่างๆ เช่น พ

เห็นแล้วพอพระทัย จึงอภิเษกไว้ในตำแหน่งพระอัครมเหสี ไม่นานจากนั้น นางประสูติพระโอรส ผู้มีผิวพรรณประดุจทองคำ มีนามว่า วิฑูฑภะ เมื่อวิฑูฑภะกุมารอายุได้ 16 ชันษา ได้ขอพระมารดาและกราบทูลพระราชบิดา เพื่อไปเ

เรื่องราวของวิฑูฑภะผู้มีผิวพรรณดั่งทองคำที่ถูกดูแคลนโดยเจ้าศากยะ ทำให้เกิดความแค้นที่นำไปสู่วิสัยทัศน์แห่งการแก้แค้นเมื่อเขาได้ขึ้นครองราชย์ ในขณะเดียวกัน การมีอำนาจของกลุ่มพราหมณ์ในสมัยพุทธกาล เป็นอี

เมื่อนั่งอยู่ต่อหน้าพระพุทธองค์แล้วเกิดความกังวลใจ ด้วยเกรงว่าหากตนจะถามคำถามออกไป เกิด เป็นคำถามไม่ควรถาม หรือหากพระองค์ถามในสิ่งที่ตนเองตอบไม่ได้ ก็เกรงจะเสียหน้า ถูกดูหมิ่น ว่าเป็น คนเขลา ไม่ฉลาด เ

บทความนี้กล่าวถึงความกังวลใจของพราหมณ์เมื่อเจอพระพุทธองค์ และความกลัวการถูกดูหมิ่น ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการรักษาหน้าตาในสังคม แม้จะมีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา ในส่วนที่สองกล่าวถึงความถือดีของคฤหบดี ที่ม

จากกรุงราชคฤห์วันหนึ่งเศรษฐีเห็นคนบ้านนอกกินขนมเบื้องจึงนึกอยากกินบ้างแต่ก็เกรงว่าคนอื่นจะอยากกิน ด้วย จึงเกิดความตระหนี่อดกลั้นความอยากเอาไว้ จนร่างกายผอมเหลือง ภรรยาเห็นจึงเข้าไปถาม พอทราบก็ รับจะทำ

ในเรื่องนี้ เศรษฐีต้องต่อสู้กับความตระหนี่ของตนเอง แม้จะมีความต้องการที่จะกินขนมเบื้องแต่เขาก็เกรงว่าจะมีคนอยากกินด้วย จนท้ายที่สุดเขาก็ได้เรียนรู้ถึงการทำบุญและใช้ทรัพย์ในการกุศล เมื่อพระมหาโมคคัลลาน

เป็นอันมาก ซึ่งจะมีผลต่อการเผยแผ่พระศาสนาได้เหมือนกัน สำหรับในเรื่องนี้ มีตัวอย่างที่เห็นได้ชัดจาก เรื่องราวของ “ชฎิล 3 พี่น้อง” ดังนี้ เมื่อครั้งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จจาริกไปจนถึงตำบลอุรุเวลา ที่มี

เรื่องราวของชฎิล 3 พี่น้องเป็นตัวอย่างที่ชัดเจนในการเผยแผ่พระศาสนา เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงนิมิตและปาฏิหาริย์เพื่อเข้าถึงใจของชฎิลอุรุเวลากัสสปะ แม้จะประสบกับทิฏฐิมานะ ทำให้พระองค์ต้องใช้เวลาเพ

8.6 วิธีการวางตัวกับบุคคลทั้ง 4 กลุ่ม 8.6.1 วางตัวอย่างไรให้เหมาะสม พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงการวางตัวกับกลุ่มคนทั้ง 4 กลุ่ม ไว้ 5 ลักษณะ คือ การเข้าไปหา การยืน การกระทำ การนั่ง และการนิ่ง ในอาการทั้

เนื้อหาเกี่ยวกับการวางตัวของพระภิกษุต่อกลุ่มคน 4 กลุ่ม โดยอธิบายถึง 5 ลักษณะการกระทำที่เหมาะสม ได้แก่ การเข้าไปหา การยืน การกระทำ การนั่ง และการนิ่ง โดยยกตัวอย่างจากการบิณฑบาตของพระภิกษุซึ่งต้องเข้าไป

3. “ทำ” ประการถัดมา พระองค์ตรัสว่า “พึงทำอย่างนี้” ซึ่งการกระทำนั้น จะขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ซึ่งอาจแตกต่างกันไป แต่ถึงอย่างไรการจะทำอะไรหรือไม่ทำอะไรก็เป็นสิ่งสำคัญดังตัวอย่างเรื่องของสามเณร นิโครธที่ท

ในพระพุทธศาสนา การกระทำที่เหมาะสมขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ตัวอย่างจากสามเณรนิโครธที่ทำให้พระเจ้าอโศกเกิดความเลื่อมใส และเป็นผลให้พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรือง สามเณรนิโครธมีอาการงดงาม จนทำให้พระราชานิมนต์มาใ

เมื่อพระภิกษุฝึกได้อย่างนี้แล้ว พระองค์จึงจะทรงรับรองว่า “ภิกษุเป็นธัมมัญญู อัตถัญญู อัตตัญญู มัตตัญญู กาลัญญู ปริสัญญู ด้วยประการฉะนี้” 8.8 การวางตัวแบบฆราวาส สำหรับฆราวาส ก็สามารถนำเรื่องราวในสมัยพุ

บทความนี้นำเสนอการวางตัวของฆราวาสในสังคมไทย โดยยกตัวอย่างการประพฤติตนตามกิริยามารยาทที่เหมาะสม เช่น การแต่งตัวให้เรียบร้อย การรักษาระยะห่างทางสังคม และการเคารพผู้ใหญ่ รวมถึงการศึกษาขนบธรรมเนียมของชาวต

แนวคิด 1. พระภิกษุผู้เป็นบุคคลปโรปรัญญู สามารถจะดูคนเป็นจึงแสดงธรรมได้เหมาะสมกับคนฟัง เป็นประโยชน์อย่างยิ่งในการทำหน้าที่กัลยาณมิตรแก่ผู้อื่นให้มีความรู้ ความเข้าใจ จน มีกำลังใจอยากจะปฏิบัติตามคำสอนขอ

บทความนี้พูดถึงการที่พระภิกษุผู้มีความรู้และความเข้าใจสามารถช่วยพัฒนาความรู้และคุณธรรมของผู้อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งในด้านการเผยแผ่พระพุทธศาสนาและการสร้างสังคมที่ดีขึ้น และยังมีการนำการฝึกฝนไปใช

บทที่ 9 ขั้นตอนที่ 7 ปุคคลปโรปรัญญ จากการศึกษาเรื่องปริสัญญ การรู้จักบริษัท หมายถึง การรู้ธรรมเนียม มารยาท และข้อพึงปฏิบัติใน บริษัททั้ง 4 ซึ่งถือว่าเป็นบทฝึกที่สำคัญ เพราะเป็นจุดตั้งต้นของการทำหน้าที

บทที่ 9 นี้เราจะพูดถึงความสำคัญของการรู้จักธรรมเนียมและมารยาทในการทำหน้าที่กัลยาณมิตร เพื่อให้การปฏิบัติในการสนทนากับกลุ่มคนต่างๆ เป็นไปอย่างถูกต้อง การพูดคุยยังเป็นโอกาสที่จะถ่ายทอดธรรมะ ทำให้ผู้ฟังเ

ความรู้คำแนะนำตามธรรมชาติของผู้ฟังว่าสนใจในเรื่องใดได้อย่างเหมาะสมรวมถึงมีเกณฑ์ในการเลือกธรรมะ สำหรับสนทนาตามธรรมชาติผู้ฟัง เป็นต้น พระภิกษุผู้มีความเข้าใจธรรมชาติของผู้ฟังแต่ละประเภท ย่อมจะเข้าใจในอั

บทความนี้กล่าวถึงความรู้และคำแนะนำในการเข้าใจธรรมชาติของผู้ฟัง ซึ่งเป็นกุญแจสำคัญในการสนทนาธรรมกับพระภิกษุผู้มีความเข้าใจธรรมชาติของผู้ฟัง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงให้เห็นถึงประเภทของผู้ฟังที่มีความแ

พระภิกษุควรเข้าใจธรรมชาติของคนฟังว่า มีทั้งที่พร้อมรับฟังคำแนะนำ และพร้อมปฏิบัติตัวตาม ได้ กับที่ยังไม่พร้อมรับฟัง และไม่พร้อมจะปฏิบัติตัวตาม ความสำคัญของธรรมชาติคนฟัง ไม่ได้อยู่ที่รู้ว่าใครเป็นบุคคลป

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการรู้จักธรรมชาติของผู้ฟังในพระพุทธศาสนา โดยชี้ให้เห็นถึงประเภทต่างๆ ของผู้ฟังที่มีทั้งที่พร้อมรับฟังและไม่พร้อมรับฟัง นอกจากนี้ยังพูดถึงหลักการที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตร

จากเนื้อความนี้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแยกประเภทคน แบ่งตามพฤติกรรมไว้ 7 ลักษณะ โดยค่อยๆ แบ่งลักษณะคนออกไปทีละ 2 ส่วนตามลำดับ คือ 1. ต้องการเห็นพระ หรือไม่ต้องการเห็นพระ 2. ต้องการฟังธรรม หรือไม่ต้องกา

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแยกประเภทคนตามพฤติกรรมไว้ 7 ลักษณะ โดยเริ่มจากการต้องการเห็นพระ ไปจนถึงปฏิบัติเพื่อประโยชน์ของตนและผู้อื่น ลักษณะทั้ง 7 เป็นเครื่องบ่งบอกพื้นฐานความรู้และสภาพใจของผู้ฟัง เพื่อให

(4) บรรดาผู้ตั้งใจฟังธรรมะ ยังแบ่งได้อีก 2 ส่วน คือ ตั้งใจจำและไม่ตั้งใจจำ ธรรมะที่ฟังจะเกิด ประโยชน์อย่างยิ่งกับตัวเอง หากจำธรรมะนั้นได้ เช่น รู้ว่าอบายมุขเป็นต้นทางแห่งความเสื่อม เป็นเหตุแห่งการ สูญ

การฟังธรรมะแบ่งเป็นสองส่วนคือการตั้งใจจำและไม่ตั้งใจจำ ซึ่งการจำทำให้มีพื้นฐานความรู้เพื่อประโยชน์ในชีวิต โดยการพิจารณาธรรมะที่จำได้จะสร้างความเข้าใจและปัญญา จากนั้นการปฏิบัติจะเกิดประโยชน์สูงสุดก็ต่อ

เรื่องอุบาสก 5 คน ในสมัยพุทธกาล อุบาสกทั้ง 5 คน ปรารถนาอยากจะฟังธรรม จึงไปสู่เชตวันมหาวิหาร ถวาย บังคมพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วนั่งฟังธรรม ณ ที่ควรแห่งหนึ่ง, บรรดาอุบาสกเหล่านั้น ขณะที่นั่งฟังธรรม จากพร

ในสมัยพุทธกาล อุบาสก 5 คนมีพฤติกรรมที่แตกต่างกันขณะฟังธรรมจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า. อุบาสกคนหนึ่งหลับ, คนหนึ่งเขียนแผ่นดิน, และอีกคนเขย่าต้นไม้ ในขณะที่อีกคนฟังธรรมด้วยความเคารพ. พระอานนท์เรียบเรียงเหตุ

ดูก่อนนายคามณี นาเลว มีดินแข็ง เค็มพื้นดินเลวฉันใด เราย่อมแสดง ธรรมอันงามในเบื้องต้น งามในท่ามกลางงามในที่สุด ประกาศพรหมจรรย์ พร้อมทั้งอรรถ ทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์ บริบูรณ์สิ้นเชิง แก่อัญญเดียรถีย์ สมณะ

บทความนี้กล่าวถึงการแสดงธรรมในพระพุทธศาสนาโดยอิงจากลักษณะของผู้ฟัง ทั้งสามระดับ ได้แก่ ระดับสูง กลาง และต่ำ พระภิกษุควรมีความเข้าใจในเป้าหมายของการแสดงธรรมเพื่อนำมาซึ่งการหลุดพ้นจากอาสวกิเลสและความรู้

หลักในการเลือกธรรมะจึงแบ่งไปตามลักษณะของผู้ฟัง ว่ามีลักษณะอย่างไร ดังจะยกตัวอย่างการ สอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไว้ 3 แนวทาง ดังนี้ 9.3.1 เลือกธรรมะตามจริตอัธยาศัย จริตอัธยาศัย คือ นิสัยปกติพื้นฐานอันมี

การเลือกธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามีความสำคัญต่อการเข้าใจธรรมอย่างถูกต้อง โดยแยกตามจริตอัธยาศัยของผู้ฟังได้ 6 ประเภท ได้แก่ ราคจริต, โทสจริต, โมหจริต, สัทธาจริต, พุทธิจริต, และวิตกจริต ซึ่งแต่ละประเภ